Bohemean

Zwolse bierklassiekers van deze tijd

Bohemean?
Afgeleid van de Bohemen, de Tsjechische ‘graanschuur’, met Plzen, de stad waar het pils zijn oorsprong heeft. Met een gemiddelde bierconsumptie die ruim twee keer zo hoog als hier zijn de Tsjechen zijn niet alleen grootverbruikers, het zijn ook brouwers in hart en nieren. Gevolg? Of oorzaak?

Met bier ‘rommel’ je niet in de Bohemen. Wellicht dankzij het communisme, maar je vindt er geen bedrijfskundigen of accountants die uitrekenen dat je meer kunt produceren door je lagertijd te verkorten. Bier produceer je immers niet. Dat brouw je. Er zijn ook geen marketeers die een uitgesproken smaak maar lastig vinden. Vlak is makkelijker; dan zijn er minder mensen zijn die het niet lekker vinden. Samengevat: Het Reinheitsgebot, in Duitsland tot voor kort wettelijk verankerd, is in Tsjechië zo ongeveer (de gouden) standaard. Met bier ‘rommel’ je niet.

Zwols?
Net als alle Hanzesteden kent Zwolle een rijke traditie in het brouwen van bier die stokt als in de 19e eeuw de industriële revolutie zorgt voor het ontstaan van grote pilsbrouwerijen. Pas eind jaren ’90 van de vorige eeuw wordt de traditie weer opgepakt. In 2015 zet Bohemean haar eerste stappen op het bierpad, op weg naar een brouwerij in Zwolle. Dat gaat niet helemaal vanzelf, maar in 2019 is het zover: Zwölsch en de andere Bohemean bieren worden in gebrouwen in het Zwols Brouwtheater.

Bierklassiekers?  
Bier bestaat al een slordige 7000 jaar en is, wellicht op thee na, de meest veelzijdige, of zo je wilt ‘veelvormige’ drank. Lokale factoren als klimaat, watersamenstelling, beschikbare kruiden, graan- en hopsoorten hebben eeuwen lang bepaald welke kleur en smaak deze volksdrank in een stad of regio had of, anders gezegd, welke ‘bierstijl’ zich op een bepaalde plek ontwikkelde. Niet bedacht of ‘ontworpen’ maar ‘geëvolueerd’. Onderscheidend en succesvol omdat het ‘aansloot’ op de lokale smaak, de lokale ‘keuken’ en sociale context.

Industrialisatie, massaproductie, commercialisatie en globalisering hebben pils in zijn huidige vorm tot ‘standaard’ gemaakt, een standaard die niet meer goed aansluit bij onze behoefte aan kwaliteit én diversiteit. Kwaliteit alleen is niet meer genoeg. Variëteit, uitgesproken smaken, ‘eigenheid’ of, zo je wilt, authenticiteit, aansluitend op veranderde eetgewoonte en een andere sociale context. En dus grijpen we terug op oude stijlen. Niet dogmatisch, omdat het moet of hoort, maar omdat het kan. Met een eigentijdse twist. Van deze tijd dus.